In de week waarin bekend werd dat de Chinese Yuan de Japanse Yen heeft ingehaald op de lijst van meest verhandelde valuta lijkt het me aardig weer eens aandacht te besteden aan de jongste ster aan het firmament, de Bitcoin. De historie van het virtuele betaalmiddel gaat terug naar het jaar 2008, toen één of meer Japanners onder de schuilnaam Satoshi Nakamoto het Bitcoin protocol ontwierpen. Ongeveer twee jaar later werd de eerste transactie met de Bitcoin gedaan met twee pizza’s; online besteld en thuisbezorgd als resultaat.
De Bitcoin verschilt sterk van de ouderwetse betaalmiddelen. Ten eerste komen er, door een technologie waarmee gebruikers direct met elkaar kunnen handelen, automatisch en objectief wisselkoersen tot stand. Er is in principe geen derde partij, zoals een centrale bank, nodig die de munt ‘bewaakt’.
Een ander belangrijk verschil met de traditionele betaalvormen is dat bitcoins niet ongelimiteerd en tot in de eeuwigheid bijgedrukt kunnen worden. Bitcoins worden, simpel uitgedrukt, gemaakt door ingewikkelde rekensommen op te lossen; het zogenaamde ‘delven’. De moeilijkheidsgraad van die som hangt samen met de vastgestelde hoeveelheid bitcoins die er per dag bij mogen komen. Totaal zijn er 21 miljoen Bitcoins te delven, die naar verwachting over ongeveer 25 jaar allemaal gevonden zullen zijn. De techniek die vervolgens bijhoudt wie de sommen heeft opgelost, heet blockchain.
Dat laatste is het punt waarvan men verwacht dat de bitcoin het verschil gaat maken; de zogeheten blockchain technologie. Door de betrouwbare wijze van bijhouden welke Bitcoins zijn gedolven, welke zijn uitgegeven en aan wie de Bitcoins toebehoren is er daadwerkelijk geen derde partij nodig. Als je bijvoorbeeld een nieuw huis zou willen betalen in Bitcoins zou een tussenrekening bij een notaris overbodig zijn. Het is namelijk niet mogelijk om te knoeien met de gegevens aan wie de bitcoin toebehoort.
Het zijn allang niet (meer) alleen ‘boeven’ die het digitale betaalmiddel gebruiken. In landen waar een groot gedeelte van de bevolking nog nooit te maken heeft gehad met het traditionele bankwezen, zoals India, of waar het financiële systeem schade heeft opgelopen, denk aan Griekenland en Argentinië, heeft de Bitcoin al een grote schare volgelingen.
In Griekenland werden afgelopen zomer de eerste pinautomaten geopend waar men Bitcoins kon verzilveren. Argentijnen doken massaal in de Bitcoin toen de waarde van hun eigen peso onder druk kwam te staan. Ook bij crowdfunding gelooft men steeds meer dat de blockchain technologie transparantie kan bieden voor de financiering van de ondernemingen. Hoewel de meeste banken in het begin niets te maken wilden hebben met de munt, staat men inmiddels in de rij. Begin september gingen negen vooraanstaande banken zelfs een partnerschap aan om voor hen de mogelijkheden van de Bitcoin te onderzoeken.
De Bitcoin behoort sinds kort officieel zelfs tot het rijtje grondstoffen waarin ook goud en koper zijn opgenomen. Hierdoor wordt het eenvoudiger om toezicht te houden. Het betekent bijvoorbeeld dat de betreffende instantie nu sancties kan opleggen aan bijvoorbeeld een Bitcoin-handelaar die zich niet aan de regels houdt.
De geleerden zijn het er echter, zeven jaar na dato, nog steeds niet over eens hoe precies moet worden omgegaan met het virtuele betaalmiddel. Daarmee blijft de volledige potentie van de technologie achter de munt vooralsnog niet benut.
