Wanneer begint en eindigt de inspiratie om muziek te maken. Een vraag die popmuzikant en liedjesschrijver Blaudzun altijd bezighoudt. Ook in deze tijdspanne waarin hij bezig is met de productie van zijn voorlopige magnus opus, met als werktitel Jupiter III. Het wordt alweer zijn zevende geluidsdrager. “Pas in de studio krijg ik de gelegenheid om de spons vol inspiratie uit te knijpen. Daarna kijk ik wat er na het uitknijpen overblijft.”
Jupiter III, dat voor een deel in een Utrechtse studio wordt opgenomen, is het sluitstuk van een drieluik. “Ik heb Jupiter I en Jupiter II gemaakt met het idee dat er nog een derde deel aan zou komen”, aldus Blaudzun, nippend aan een glaasje cava in grandcafé Het Gegeven Paard, onder het immense dak van muziekcentrum TivoliVredenbug. “Alleen merk ik dat het derde deel het middenstuk gaat worden. Het wordt een groots album met meer songs waarvan een groot deel op piano is geschreven. Daar ontstonden de melodieën en akkoorden. Ik ben geneigd om lang te wachten met de invulling van de teksten zodat je niet gelijk de inhoud van het liedje hoeft op te zoeken. Natuurlijk heb ik ook wel eens met een dronken kop achter de toetsen gezeten met de overtuiging dat ik geniale dingen aan het doen was. Een etmaal later bleek dat nergens op te slaan. En over etmalen gesproken. De tijd moet vertellen of een song uiteindelijk beklijft. Het is wel zo dat ik een goed liedje eerder zie als een reserve dan als een primeur. Tear Gun is zo’n nummer. Het basisidee is meer dan elf jaar oud. Vooraf aan elke periode van schrijven en studiosessies, zowel voor Seadrift Soundmachine, Heavy Flowers als Promises of No Man’s Land, begon ik steevast te werken aan dit lied. Het was steeds een vertrekpunt voor al die albums, maar ik was nooit tevreden. Het lukte me niet de track goed af te ronden. Maar het concept en de vibe van de song inspireerden. Dat leidde tot veel andere ideeën. Er zijn van Tear Gun misschien wel zestig verschillende versies en arrangementen. Voor de opnames van Jupiter II heb ik me verplicht het eindelijk op plaat te zetten. Op een of andere manier was de tijd rijp of was ik klaar voor het lied, dat kan ook. Ik probeer dan zoveel mogelijk lagen in mijn liedjes aan te brengen. Meer lagen lijkt minder toegankelijk voor de luisteraar die de song voor het eerst hoort. Maar na een paar keer luisteren openbaart de song beetje bij beetje haar geheimen. Het wordt dus veelzeggender. Ook op het slotstuk van mijn drieluik zal de luisteraar dit ervaren.”
BARCELONA
Blaudzun bekent dat het opdoen van inspiratie een doorlopend proces is. Het maakt ook voor hem niet of het in zijn woonplaats Hoogland is of elders. “Ik had vroeger altijd een opschrijfboekje bij de hand of ik belde in via de voicemail van mijn huistelefoon. Ik moest alleen mijn huisgenoten van tevoren waarschuwen dat ze de telefoon op de haak moesten houden. Nu gebruik ik gewoon mijn mobiele telefoon. Die vangt het mogelijk eerste puzzelstukje van een song op. Daarnaast bezoek ik ook met de regelmaat mijn favoriete platenzaak Velvet Music op de Havik in Amersfoort. Een prachtige zaak. Het is een van de adressen waar ik mijn zogenoemde spons met inspiratie laat opzuigen. Laatst vond ik een vinylplaat van een Afrikaanse drummer. Prachtig. Ik ben in de Utrechtse studio nu bezig met 16 songs. Het zijn songs die nog volop in de steigers staan en die ik alle nog moet voorzien van meerdere lagen. Maar het maken van songs betekent ook veel weggooien of opbergen. Uiteindelijk houd ik 12 songs over voor mijn nieuwe plaat. Soms ga ik naar een favoriete stad om het cement van songs te vinden. Wat dat betreft staan Berlijn en Barcelona bij mij hoog op het lijstje. En het mooiste is natuurlijk om uiteindelijk met de liedjes weer terug te gaan naar de basis. Daar waar het ooit begonnen is: akoestisch. Daarom ga ik ook in het najaar voor het eerst het theater in. Niet met mijn hele band, maar in kleiner verband. Terug naar de basis en terug naar hoe het allemaal tien jaar geleden op de Nederlandse en Vlaamse podia begon.”
‘SHOUT’
Met zorg heeft Blaudzun een selectie uit zijn muzikale catalogus samengesteld. Zowel liefhebbers van zijn eerste als latere werk kijken al lang uit naar het moment dat de geboren Arnhemmer zijn songs in een kleinere, intiemere setting speelt, met een nadruk op semi-akoestische uitvoeringen. Sommige liedjes heeft hij lang niet ten gehore gebracht doordat deze zich niet leenden voor de grote podia of festivals. Andere liedjes zijn uitgekozen vanwege de woorden of een bijzondere betekenis of thematiek, terwijl zijn bekende songs zijn voorzien van nieuwe arrangementen. Opvallend lied in het programma is zijn eigenzinnige vertolking van het Tears for Fears lied ‘Shout’ dat hij slechts twee keer eerder live voor publiek speelde. “En Tear Gun niet te vergeten. Het vertrekpunt van nagenoeg alle songs die ik heb geschreven.”
Fotografie: Nico Brons
