“In een soort tribe leven zou ik heerlijk vinden. Maar ik kan ook inspiratie opdoen als ik wandel in de natuur, boeken lees, speurtochten maak op Spotify of YouTube of geniet van de stilte.”
Stilte. Het is een onderdeel van haar inspiratie. En of het niet genoeg is heeft ze vanuit haar living van haar woonboerderij bovendien prachtig uitzicht op het weidse polderlandschap van de Beemster. Een uitzicht dat als een met precisie geschilderd landschap bij haar in de achterkamer is opgehangen. “Soms doorbreek ik de stilte”, opent Jansen die inmiddels aan de grote tafel is geschoven waarop een allegaartje van spullen ligt. “De laatste tijd zet ik, als ik opsta, de CD op van het Amerikaanse kwintet, Punch Brothers. Ik ben fan van Chris Thile die de mandoline voor zijn rekening neemt. Top. Ik heb ze ook gezien in Paradiso. Toen mijn man Onno Krijn een paar jaar geleden was overleden, moest ik de ruimte hier in huis en de stilte een plek geven. Dat kostte uiteraard moeite. Je geliefde verliezen is een groot ding. Ik heb immers 24 jaar de hoofdprijs gehad. Daarom probeer ik ook in het nu te leven. Maar soms ontkom je er niet aan om in het achteruitkijkspiegeltje te kijken, zoals tijdens het theaterstuk Victorie! waarin ik de rol van Willem van Oranje speelde. Heerlijke productie overigens waarin ik omgeven was door jonge acteurs en actrices. Een van hen vroeg een keer met wie ik in de loop der jaren heb samengewerkt. Op het moment dat je op de praatstoel zit, besef je opeens hoeveel mensen dat zijn geweest. Natuurlijk kijk ik dan terug op bijzondere momenten, zoals de twee optredens voor Nelson Mandela. De eerst keer in de Amsterdam ArenA in mei 2002 tijdens het concert aan de vooravond van het huwelijk van prins Willem-Alexander en prinses Máxima. Later dat jaar ging het om een eerbetoon voor Mandela in Carré. Hij zou ook een speech houden. Hilarisch is dat ik pas zes weken daarvoor gevraagd werd om de muziekregie van de voorstelling te doen. Het was een historisch ogenblik, want iedereen besefte dat dit wel eens Mandela’s laatste bezoek aan Nederland zou kunnen zijn. Het was spannend want niemand wist of hij tot het einde van de show zou blijven. Wat de avond voor de mensen achter de schermen nog spannender maakte, was dat Mandela afweek van de tekst van de toespraak. Na tien minuten was hij nog niet aan zijn eigenlijke verhaal begonnen. De show werd rechtstreeks uitgezonden en wij wisten dat er daarna een voetbalwedstrijd zou beginnen die rechtstreeks uitgezonden zou worden. Het programma liep wel twintig minuten uit. Ik geloof dat het de enige keer is geweest in de geschiedenis van de Nederlandse televisie dat de regie in Hilversum op dat moment níet direct overgeschakelde naar een live voetbalverslag.”
RIJKDOM
Naderhand heeft Jansen nog mooie theaterprogramma’s op de planken gebracht, als The African Mamas (2005), Daughters of Africa met twaalf zangeressen uit acht verschillende Afrikaanse landen, The African Mamas sing Mama Africa, Graceland en Siyabonga Makeba (2018). “Het is natuurlijk een rijkdom om deze producties in je herinnering mee te dragen”, weet de geboren Voorburgse. “Ik heb veel meegemaakt en geleerd. Daar ben ik trots op. Maar ik kijk niet vaak hierop terug. Als zangeres, muziekprojectontwikkelaar en regisseur heb ik continu mijn radar aan om inspiratie te krijgen. Ik vang altijd wel flarden tekst of tonen op via onder meer Spotify of een liveconcert die ik op enig moment kan gebruiken. Daar komt bij dat ik veel werk met jonge singer en songwriters die nog een hele carrière voor de boeg hebben, zoals Pieternel.” Jansen vertelt dat Pieternel een van de jonge talenten was die ooit bij haar aan de grote tafel heeft gezeten. Via een open mic in New York belandde de Amsterdamse in Nashville waar ze meerdere co-writes had met Amerikaanse songwriters. Onlangs presenteerde zij een CD met liedjes die zij met haar band opnam. “Aan deze tafel is heel veel werk verzet. Ik vind het een kick als ik jonge artiesten een beetje op weg kan helpen. Dat gebeurt nog steeds volop. Er is sowieso veel talent. Een van de dingen waar ik erg op hamer is de noodzaak van de voordracht. Waarom zing je nu op dit moment dit nummer en waarom moet ik op dit moment naar je luisteren. Dat moeten ze te allen tijde duidelijk maken.”
TWIST
Ook Jansen is actief. Vanzelfsprekend, zelfs. Naast het maken van eigen Engelstalige liedjes voor de nieuwe CD met gitarist Erik Rutjes en tekstdichter Jeroen Kramer, is ze met de voorbereiding bezig van het theaterprogramma Starry Starry Night dat begin januari start. De foto op de kleurrijke flyer die op tafel ligt, maakt duidelijk dat zij dit programma maakt met sterrenkundige Govert Schilling. “We hebben elkaar via Twitter ontmoet”, legt Jansen uit. “Al gauw bleek dat we de liefde voor de sterren en muziek deelden. Althans, mijn fascinatie voor sterren kreeg ik van mijn man. Hij kocht altijd de kleurrijke boeken van Schilling. In de zomer van 2017 traden Schilling en ik al op in Middelburg, de stad waar de telescoop is uitgevonden en waar voor het eerst werd ontdekt hoe je die verre, mysterieuze kosmos dichterbij kunt halen. Het is een theatercollege met muziek waarin fascinerende verhalen over het universum worden afgewisseld met sfeervolle liedjes over de nachtelijke sterrenhemel. Via Starry Starry Night gaan we dat in de theaters delen met het publiek. Een programma over sterren en planeten, over ruimte en tijd, over oneindig ver weg en heel dichtbij, over geboorte, liefde en dood, over de knal in het heelal en de muziek van onze aarde. We laten ook horen hoe muzikanten van over de hele wereld keer op keer geïnspireerd zijn geraakt door de kosmos. Wat dacht je van Venus van Shocking Blue. Ik houd ervan liedjes te verbouwen. Een twist geven. Dan klinken ze weer fris en nieuw. Dat verbouwen heb ik overigens altijd gedaan. Ook voor andere programma’s. Zo heb ik Blowin in The Wind van Bob Dylan in mineur gezet.” Jansen haalt haar gitaar tevoorschijn en speelt aan tafel, waar veel is gebeurd en als het aan haar ligt nog heel veel zal gebeuren, een deel van dit nummer. Prachtig. Na afloop valt er een stilte. Stiltes die wel vaker in de living van de boerderij vallen wanneer de tijd rijp is voor inspiratie. Jansen vertelt voorts dat ze in maart met Carel Kraayenhof en Jeroen van Veen met de voorstelling Brakland op tournee gaat. „We zijn aan het bouwen dus er zullen nog regelmatig van deze stiltes in huis vallen om dan uit te monden in muziek die andere op hun beurt weer inspireren. Eigenlijk zijn we een groot doorgeefluik.”
Fotografie: Nico Brons
