De waarschuwingen dat aandelen historisch duur zijn en een stevige crash niet uitgesloten moet worden hebben beleggers dit jaar niet kunnen verhinderen steeds meer geld naar de beurs te brengen.
Kan de overwegend positieve stemming op de beurzen overleven zodra de markten een keer wel serieus getest worden? Na de enorme rally sinds de bodem door de coronapandemie staan de markten op recordhoogte. Nu de economie zich begint te herstellen wordt er met angst en beven naar de centrale banken gekeken. Hoelang blijven zij de markten gunstig gezind met hun ontzettend ruime monetaire beleid? Zullen zij nog steeds niets blijven doen als de inflatie niet zo tijdelijk blijkt als alom verwacht? Gaat de nieuwe generatie beleggers dezelfde weg als vorige generaties in bijvoorbeeld de jaren ’20 van de vorige eeuw en in 2000? Die weg leidde van waanzinnige euforie naar een totale desillusie.
Een blik op een grafiek van ’s werelds oudste index, de Dow Jones, leert ons dat beurzen op de lange termijn altijd de neiging hebben te stijgen. Hoe hard de koersen van tijd tot tijd ook onderuit gingen, het kwam altijd weer goed. Toegegeven, de ene keer moesten beleggers wat meer geduld hebben dan de andere, maar uiteindelijk veerden de koersen weer op. Na verloop van tijd werd het verlies als gevolg van een crash weer goedgemaakt om vervolgens naar nieuwe hoogten te stijgen. 1929, 1987, 2000, 2008 en 2020, steeds volgde na de daling een herstel en altijd stegen de koersen door.
De immens grote interventie van de centrale banken én de overheid zouden dit keer echter wel eens voor een veranderd speelveld kunnen hebben gezorgd. Nu beleggers hebben gezien dat de staat en de centrale banken voor geen enkel middel terugschrikken om een crisis te bestrijden lijkt er geen weg meer terug. Geen enkele maatregel is immers eenmalig. Bij een volgende recessie zal iedereen opnieuw rekenen op riante uitkeringen van de staat om het consumptiepatroon overeind te houden.
Deze wetenschap kan gevolgen hebben voor de beurs en de economie. Recessies zullen niet verdwijnen, maar waarschijnlijk wel korter duren. Waarom als belegger nog wachten met instappen tot de koersen helemaal door het putje zijn gegaan? Overheden en centrale banken komen immers toch wel opdagen als redders-in-nood. Beleggers kunnen eerder weer instappen. Mochten ze een lange beleggingshorizon hebben, dan hoeven ze eigenlijk helemaal niet meer uit te stappen.
Recessies zullen korter duren, maar wellicht ook vaker voorkomen. De economie zal bewegelijker worden. Overheidsingrijpen zorgt juist voor minder stabiliteit. Het wordt er voor centrale bankiers evenmin eenvoudiger op. Macrocijfers springen wilder op en neer dan vroeger en het is lastig om daar je beleid op te baseren. Af en toe zullen beleggers verrast worden door een korte hevige beweging op de beurs als bijvoorbeeld weer eens een hedgefonds of andere professionele belegger verrast is door een plotse beweging en gedwongen wordt zijn posities terug te draaien.
Steeds meer overheidsinterventies zorgen dus aan de ene kant voor minder angst bij beleggers voor een beurscrash. Het grotere gevoel van veiligheid zal aan de andere kant bijdragen aan meer risicovol gedrag met meer beweeglijkheid tot gevolg. Worden markten hierdoor nog ingewikkelder? Misschien. Maar zoals de Israëlische historicus en futuroloog Yuval Noah Harari treffend stelt: ‘In een wereld waarin we overspoeld worden door irrelevante informatie is helderheid macht’. Maakt u zich niet druk, die crash komt wel, eens. Net zo zeker als het herstel dat erop volgt.
Fotografie: iStockphoto
