Afgelopen week ben ik verhuisd. In een maand tijd heb ik mijn nieuwe nieuwbouwhuis omgevormd tot mijn thuis. Van klushuis naar woonhuis. En nu ik zo terugkijk, was dat een heel mooi proces om mijn eigen energie te vertalen naar kleuren, dingen, ruimte en licht. Toen ik hoorde dat dit mijn huis zou worden, wist ik het meteen: ik wilde een regenboogtrap. Kleur, speelsheid, fantasie en creativiteit zijn elementen waar ik me bij thuisvoel, die bij mij passen. En bovendien klopt het met mijn dochter; het huis moest niet alleen mijn energie krijgen, maar ook die van haar.
Ik zocht op Pinterest naar voorbeelden, bedacht de kleuren, ging ze uitzoeken bij de bouwmarkt en besloot tijdens het schilderen dat elke twee treden dezelfde kleur kregen. Een combinatie van weten, denken, voelen en doen. En blijven voelen. Dat gebeurde ook met de muur achter de keuken. Geel moest ‘ie worden, maar het lukte niet. De verf dekte niet goed, het werd vlekkerig en ik steeds wanhopiger. En ineens wist ik het: geel was niet de goede kleur. Een donkere grijstint plopte in mijn hoofd en ik zocht het bijpassende kleurenkaartje erbij. Grijs op de muur en het werd fantastisch.
Een maand geleden zag ik op tegen alles wat er moest gebeuren: klussen, maar ook alles inpakken en versjouwen. Door het goed te plannen en grote dingen kleiner te maken en in aparte klussen te verdelen, werd het behapbaar. En toen ik uiteindelijk vrijdag verhuisde, was dat gewoon de laatste stap en niet één hele grote berg.
METAFOOR
Eigenlijk is verhuizen daarmee een prachtige metafoor voor leven. Ik leerde dat ik in staat ben om mijn gevoel en ideeën te vertalen naar vormen. Design thinking in de praktijk: van ontwerp naar concreet resultaat, van groot en ongrijpbaar naar klein en concreet. Ook is het me gelukt om steeds dicht bij mijn gevoel en intuïtie te blijven waardoor het nu helemaal klopt. En tegelijkertijd geef ik mezelf ruimte om te herstellen als het toch nog niet helemaal is zoals ik het wil. Het was niet erg om de muur opnieuw te schilderen. Het is niet erg om ‘fouten’ te maken, opnieuw te beginnen of te herstellen wat er mis is gegaan. Part of life.
Maar bovenal heb ik geleerd dat niet de omstandigheden bepalen wat ik voel, maar dat ik zelf, onder welke omstandigheden ook, keuzes kan maken. Sterker nog: ik ben het aan mezelf verplicht om steeds zelf beslissingen te nemen binnen de invloed die ik heb. En niet me te blijven verzetten tegen een situatie die ik niet voor mezelf had bedacht. Of, zoals ik laatst las: stress is willen dat een situatie anders is dan dat ie nu is.
Wil je een werkblad met ‘verhuistips’ (manieren om je leven te matchen met wie jij werkelijk bent)? Mail naar contact@suzanneunck.nl.
