November was nog niet begonnen of ik kreeg de vraag al: wat is jullie nieuwjaarplan? Ik dacht, nieuw-jaar-plan? Ik zat meteen aan het jaarplan voor 2018 op mijn werk te denken. Maar…dat werd niet bedoeld, wat doen jullie met de jaarwisseling? Kort daarvoor had ik al de vraag van manlief gehad over Kerst, welke dag we naar die moesten of die bij ons of? Ikzelf was er net uit wat we gingen doen met Sinterklaas en de lootjes waren eindelijk getrokken. Misschien was ik iets te opgelucht daarover: ik moest nu toch echt gaan nadenken over de ‘Feestdagen’ want anders eindigden die misschien wel alleen in mijn joggingbroek op de bank. Dat zou pas echt vreselijk zijn (volgens anderen dan)…
Voorheen had ik nooit zo’n last van ‘de vraag’. We gingen gewoon op vakantie en niemand hoefde op ons te rekenen. Oud & nieuw vierden we thuis want de kinderen waren heel klein en als er iemand wilde komen, was die welkom. We deden een spelletje, keken tv en aten oliebollen. Om middernacht gingen we vuurwerk afsteken voor het raam zodat de kleintjes, slaperig & in pyjama, er iets van meekregen, dronken een borrel met de buren en dat was dat. Nu er pubers in huis zijn, willen die graag thuis zijn met hun vrienden of ze hebben toetsweek na de vakantie waardoor je niet wegkan..
Dus moeten wij er ook aan geloven: feesten met hoofdletters, dansen, chique uitdossing, onmogelijke hakken, eten van die speciale traiteur, vlees uren voorbereiden in de green egg, cadeaus kopen, huis versieren. Wat heeft dit nog te maken met relaxt stilstaan bij waar het Kerstfeest ooit om begon? En als ik nou de enige was. In ieder goed gelezen damesblad kom ik artikelen tegen als ‘hoe ga jij je Kerststress te lijf’, ‘vlammen in de keuken zonder moeite’ en ‘uiteten kan rust brengen (maar boek dan wel nu)’.
Er wordt zo naar uitgekeken dat iedereen in een kramp schiet want ‘het moet dan wel gezellig worden’. Geen wonder dat de meeste echtparen na Kerst besluiten te scheiden. Anderen hebben de familie eens lekker de waarheid gezegd waarna het eten uit de hand loopt of hebben de nieuwe vriendin van hun broer collectief afgekeurd waardoor broer boos, met net te veel wijn op, naar huis is gereden. En dan hebben we het nog niet eens over de gortdroge kalkoen of de zwartgeblakerde hazenrugfilet die je met lange tanden toch maar naar binnen harkt.
Als je het zou filmen, zou je na een jaar of 10, nog smakelijk kunnen lachen om dit ‘gezellige’ familiefeest. Helaas, de bittere waarheid is: heel veel mensen voelen zich ongelukkig en eenzaam met Kerst terwijl het huis vol zit…
Waarom komen juist die emoties los rondom de Feestdagen? Ik denk dat het komt door de verplichting die velen voelen. We moeten eerst naar die, dan naar die ander en we kunnen het niet maken om niet nog even daar langs te gaan. Alle media beloven een fantastische sfeer met veel liefde dus dan ben je al snel teleurgesteld als er niet dolenthousiast wordt gereageerd op jouw diner, versiering of zelfbedachte activiteiten.
Mijn tip: kijk nog eens terug naar de aflevering van Sex& theCity waarbij Carrie, voordat het middernacht is, gewoon gaat slapen en zo bijna de jaarwisseling mist. Op het laatst besluit ze Miranda nog op te zoeken omdat die steun nodig heeft waardoor beiden ontspannen het nieuwe jaar tegemoet treden. Geen druk, geen voorbereidingen, je beste vriend aan je zij en ook nog een goede daad verricht waardoor je je prettig voelt en geliefd. En zijn daar de december feestdagen niet voor bedoeld? Ik ga mijn joggingbroek maar eens opsnorren.
Enjoy
