Op zoek naar rendement bewandelen mensen soms niet de meest voor de hand liggende paden. Gelokt door aansprekende, in het verleden behaalde rendementen wenden zij zich tot beleggingsmogelijkheden waarin zij zich vooraf niet al te veel hebben verdiept.
Whisky, horloges en oldtimers zijn slechts enkele van de voorbeelden. Beleggen in whisky en andere collectables is de laatste jaren zo populair geworden dat de vraag groter is geworden dan het aanbod, waardoor er schaarste ontstaat.
Er zijn echter veel meer wegen te bewandelen. Zo zijn er ook verzamelaars die bijvoorbeeld alleen het exclusieve exemplaar van de Nike schoenen kopen. Deze zogenaamde Collectables zijn er op allerlei gebieden. Zij zijn toch vooral leuk voor een echte verzamelaar maar niet zo zeer voor iemand die op zoek is naar een goede belegging voor de oude dag. De eerste Pokémon kaarten zijn nu ook veel geld waard, maar het probleem met al deze collectables is dat het product net zoveel waard is als een ander ervoor wil geven. Op eBay zijn bepaalde Pokémon kaarten uit de eerste series voor maar liefst 100.000 euro te koop, maar de vraag blijft; wie is bereid er zoveel voor te betalen?
Omdat het allemaal betrekkelijk kleine, minder liquide markten zijn, lijken het mij sowieso geen geschikte beleggingen voor beleggers met een wat kortere horizon. Bij beleggen moet je goed letten op inkomsten uit vermogen (rente of dividend), liquiditeit (is het tegen een marktconforme prijs te verkopen indien gewenst) en spreiding (ter verlaging van het risico). Deze drie belangrijke kenmerken mis je bij verzamelobjecten. De kans is groot dat het niet oplevert wat je ervan verwacht.
Beleggers in beursgenoteerde effecten zijn immers mede-eigenaar van een bedrijf en kunnen op basis van de fundamenten, de bedrijfscijfers en de marktontwikkelingen een verwachting voor de toekomst schetsen. In tegenstelling tot aandelen kennen verzamelobjecten geen dagelijkse handel en dat betekent dat het enige moeite zal kosten er ook weer van af te komen.
In tegenstelling tot aandelen en obligaties is het moeilijk er een prijskaartje op te plakken. Omdat de handel in de meeste gevallen ook nog eens veel minder gereguleerd is, is de prijsvorming minder transparant. Het wordt een beetje wat de gek ervoor geeft. Men kan moeilijk stellen: deze whisky is 75 dollar waard. Je kunt het wel vinden, maar of het zo is? Het is net als met goud: is het nu 200 dollar of 1000 dollar waard? Of misschien 2000 dollar? Het is maar wat de gek ervoor geeft.
Beleggers met veel geld zouden beleggingen in bovenstaande wel kunnen overwegen uit spreidingsmotieven. Naast aandelen, vastgoed en obligaties kan een bepaald percentage in dergelijke verzamelingen weinig kwaad. Maar, om te voorkomen dat je uit de bocht vliegt, zou het dan hooguit een (zeer) beperkt gedeelte van de portefeuille mogen uitmaken. Maar nogmaals, als toevoeging hoeft het niet slecht te zijn. Wel dienen er dan beleggingen naast te staan die wat meer liquide zijn zodat in mindere tijden in ieder geval ergens geld vrijgemaakt kan worden.
Daarnaast lijkt het voor de echte liefhebber van deze zaken ook niet verkeerd om erin te beleggen. Alleen zal een echte whiskydrinker op zeker moment zijn belegging wel willen opdrinken. Een autoliefhebber zal wellicht graag eens een ritje willen maken in zijn oude mobiel. De moraal van dit verhaal is dat het ‘beleggen’ in verzamelobjecten meer gezien moet worden als een aanvulling op andere beleggingen voor mensen met (te) veel geld.
