De dood is van alle tijden, maar toch is het nadenken over uw eigen uitvaart of die van uw partner iets wat we graag van ons af schuiven. We houden ons immers liever bezig met de ‘leuke’ dingen in ons leven, zoals het gezin, familie, vrienden of onze hobby’s. Het is natuurlijk logisch dat we liever in het hier en nu leven, maar kritisch nadenken over het moment dat u er niet meer bent, is net zo belangrijk. Want wie zadel ik op met de eventuele kosten (is er een uitvaartverzekering), wie regelt de uitvaart, wat gebeurt er eventueel met mijn lichaam als ik overlijd. Wanneer we uit angst of gemakszucht niets regelen, dan zadelen we de nabestaanden op met meer dan alleen verdriet. Ik ben dan ook een groot voorstander om zelf het heft in handen te nemen en zelf de regie over de eigen uitvaart te voeren. Net zoals we nu bij leven de regie voeren over ons doen en laten in het hier en nu.
Een wilsverklaring over hoe u uw eigen uitvaart ziet, is volgens mij een eerste belangrijke stap om je nabestaanden te ontlasten. Een wilsverklaring is een document waar u allerlei vragen in kunt vullen omtrent de wensen tijdens uw uitvaart. Nadat u de vragen heeft ingevuld, bewaart u deze op een veilige plek. Het voordeel van een ingevulde wilsverklaring is, dat wanneer u overlijdt uw nabestaanden niet helemaal hoeven te verzinnen hoe uw afscheid eruit moet zien. Hiermee bent u er zeker van dat de wensen worden uitgevoerd zoals u het graag gewild zou hebben.
Vaak nemen onze nabestaanden namelijk gedreven door het korte tijdsbestek waarin alles geregeld moet worden en in alle liefde en goedheid aan dat ze weten wat we willen op onze uitvaart. Maar veelal gaat die kennis niet verder dan ‘begraven of cremeren’, ‘wel of geen muziek’, ‘bloemen of geen bloemen’. Er wordt echter te weinig ingegaan op de details en daarmee doen we de overledene te kort. Want welke kleur moet de kist hebben en van welk materiaal moet deze zijn gemaakt? Welke mensen mogen wel en niet uitgenodigd worden voor de uitvaart? Hoe moet de afscheidsceremonie eruit zien? Zijn er specifieke wensen aan de rouwkaart? Dit zijn slechts een paar onderwerpen die u kunt vastleggen in een wilsverklaring. U zult de uitvaart uiteraard niet meer ‘bewust’ meemaken, maar als uw nabestaanden achteraf realiseren dat jullie samen vooraf onvoldoende hebben stilgestaan op de dag die onvermijdelijk gaat komen, dan zal het verdriet groter zijn. Vooruit zien is de regie in eigen handen nemen. Vooruit zien is regeren.
Zo is er recent in de Eerste Kamer het wetsvoorstel voor verplicht donorschap met een kleine meerderheid aangenomen. Naast het feit dat de wachtlijsten voor geschikte donoren in de toekomst zullen afnemen, heeft deze wet ook een extra positief bijkomend effect. Door de nieuwe wet wordt iedereen gestimuleerd om vooraf na te denken en te laten weten of hij wel of geen donor wil zijn, hierdoor weten nabestaanden wat de wens van de overledene was. De nabestaanden hoeven zich niet meer per sé bezig te houden over wat er met het lichaam van de overledene gebeurt. Zij kunnen zich nu focussen op hun verdriet en het verwerkingstraject na de uitvaart. Stil staan bij de eigen sterfelijkheid doet ons mensen bewuster leven. Ook als er geen directe aanleiding is om te denken dat het levenseinde in zicht is. We gaan intensiever om met de tijd die we nog (hopen te) hebben. Door te praten over de dood wordt het leven dus beter, of je nu jong bent of zelfs in de laatste levensfase zit.
Fotografie: iStockphoto
