Eric Vloeimans componeert, improviseert en vertelt verhalen met zijn trompet. Hij noemt zichzelf een muzikale kameleon omdat hij met een flinke muzikale bagage uit zijn instrument alle klankmogelijkheden en -kleuren kan halen. “Ik ben een zogenoemd doorgeefluik van de ziel met een afkeer van beperkende genregrenzen.”
Deze oneliner rolt in de Utrechtse uitspanning Het gegeven Paard over de welbespraakte tong van Vloeimans. Het is een paar uur voordat hij met zijn elektronische band Gatecrash op het podium staat van TivoliVredenburg. In zijn band speelt onder meer de winnaar van de Buma Boy Edgarprijs, Jeroen van Vliet, op fender rhodes en keyboards. Het genre is jazz-pop cross-over. Ruim tien jaar geleden werd het live-album Gatecrashin’ met een Edison Award werd beloond. Al met al toont het de veelzijdigheid aan van Vloeimans die met het grootste gemak de muzikale grenzen van de jazz en barok kan vereffenen. Een van zijn vele uitstapjes is een serie optredens met Kytecrash, een crossover tussen jazz, hiphop en improvisatie. Kytecrash is een combinatie van Gatencrash en de bandleden van Kyteman met Colin Benders, de voormalige leerling van Vloeimans. Fraai waren ook de concerten waarin hij samenwerkte met Fernando Lameirinhas voor het project Pessoa, een ode aan de Portugese dichter Fernando António Nogueira Pessoam met de Portugese fadozangeres Mafalda Arnouth. “Ik wil me niet in een hokje laten duwen. Muziek die hokjes en labels overstijgt, daar word je rijk van. Dus ik wil ook niet geassocieerd worden met louter jazz. Ik improviseer in allerlei soorten muziek.”
Cum laude
Trompettist Vloeimans, die zo’n 150 optredens heeft per jaar, behoort tot één van de vaandeldragers van de geïmproviseerde muziek. Dat is een prestatie voor iemand die is opgegroeid in een gezin dat de geluidsknop van de TV net een extra zetje gaf als op zaterdagavond een aflevering van muziekprogramma Op Volle Toeren door de TROS werd uitgezonden. Daar komt bij dat de muzikant, die in het Noord-Hollandse Huizen zijn wieg had staan, na de middelbare school tegen een dichte deur aanliep van het conservatorium in Utrecht om daar een trompetstudie te volgen. “Ze gaven me het advies om een ander vak kiezen”, vertelt Vloeimans die er direct aan toevoegt dat jaren later op hetzelfde adres in de Domstad wel de deur voor hem werd geopend. Toen werd hij als docent aangesteld. “Ik werd als 17-jarige wel toegelaten op het Rotterdams Conservatorium. Met de hakken over de sloot. Dat wel. Daar stapte ik over van klassieke muziek naar jazz nadat mijn interesse voor die stroming was gewekt. Uiteindelijk ben ik in 1988 cum laude afgestudeerd. Kortom, het pad des levens kun je niet verzinnen. Het is gewoon een kwestie van goed luisteren. In 1989 bracht hij een half jaar door in New York. Daar studeerde hij bij de beroemde trompettist Donald Byrd bekend van onder meer zijn fantastische bijdrage aan Jazzmatazz Volume 1 van Guru en speelde hij mee in de big bands van onder meer Mercer Ellington, de zoon van Duke Ellington om voorts in Rotterdam neer te strijken.
Deelgenoot
Met een afkeer van beperkende genregrenzen heeft Vloeimans met zijn trompet een behoorlijk oeuvre met vertellingen bij elkaar gespeeld. “De rijkdom van mijn leven is dat er zoveel op mijn pad is geweest”, duidt hij. “De laatste tijd ben ik wat voorzichtig geworden maar in het recente verleden heb ik alles wat voorbij kwam en bij me paste, aangegrepen. Ik kom in een snoepwinkel als ik met musici speel om verschillende culturen en werelden samen te voegen, zoals het begeleiden van een oed-muzikant. Maar ook het samenspel met de Argenijnse pianist Juan Pablo Dobal leverde behoorlijk veel energie op. Geweldig! Improvisatie betekent voor mij corebusiness. Opdrachten die al keurig uitgewerkt zijn op papier wijs ik van de hand. Ik houd niet gerobotiseerde muziek. Het gaat om de verhalen die ik wil vertellen. Musiceren doe je met je hart, hoofd en ballen. Als die balans er niet is, is er ook geen verhaal. Bovendien probeer ik elke keer mijn rugzak te vullen met nieuwe muziekervaringen waarmee ik later verschillende muziekculturen weer kan samenvoegen. Zo’n tien jaar geleden was ik drie dagen lang deelgenoot van een trio met een Libanese slagwerker en een Servische gitarist. Een prachtige ervaring. Ik slurpte de ervaring op. Het is in mijn rugzak een rijke aanvulling geworden.”
‘Horn of Plenty’
Bewonderingswaardig is dat Vloeimans ook beginnende- en meer gevorderde musici deelgenoot laat zijn van zijn onuitputtelijke muzikale fruitmand van jazz, pop, klassiek en wereldmuziek. Een prachtig voorbeeld is ‘Horn of Plenty’ een lesboek bestaande uit bladmuziek en twee meespeel-cd’s en is bestemd voor spelers op blaasinstrumenten als klarinet, fluit, trompet en saxofoon. “Vijf jaar geleden is dit idee ontstaan tijdens een masterclass op muziekschool Noordkade in het Brabantse Veghel. Ik kwam daar in contact met trompetdocent Marc van Kessel. Het bleek dat veel jonge trompetleerlingen belangstelling hadden voor bladmuziek met composities van mij. De enige referentie was een belabberd muziekboekje waarmee een instrument als een trompet als een soort autotoeter klinkt. Ik heb toen een plan uitgewerkt om een uitgave te ontwikkelen die jong en oud, gevorderd of beginnend inspireert om met me mee te spelen.” ‘Horn of Plenty’ bevat bladmuziek van elf composities en twee meespeel-cd’s met 61 begeleidende stukken die door mij en pianist Jeroen van Vliet zijn ingespeeld. Het was een groot succes. “Vandaar dat ik in het afgelopen jaar hard heb gewerkt heb om het tweede deel van ‘Horn of Plenty’ met de meeste zorg uit te brengen. Het bevat elf stukken en twee CD’s met begeleiding van het jonge talent Sjoerd van Eijck op piano. Naast de melodiepartij zijn van elk nummer twee variaties in het boek opgenomen. Sinds half november is de uitgave verkrijgbaar. Verhalen scheppen nu eenmaal verbinding.”
Fotografie: Nico Brons
