Mijn hele jeugd ben ik er van doordrongen dat er altijd een betere deal is, dat je niet zo maar op het eerste bod moet ingaan, dat je de kassabonnen goed moet nakijken en dat er nog onderhandeld kan worden. De Consumentengids werd bij ons thuis stukgelezen en je moest wel een heel goed verhaal hebben, wilde je niet de ‘beste koop’ aanschaffen. Onderhandelen is wat je deed, voor jou was er best een betere deal te krijgen.
HERGEBRUIK LOONT
Daarnaast was mijn vader een voorloper van de circulaire economie en hij werkte mee aan cradle to cradle, al wist hij dat zelf niet. Alles werd bewaard, hergebruikt en ingezet voor een doel waar wij het bestaan niet van wisten. Oude wijnflessen werden een tuinhek, oude filmrolhouders bleken prima zaaibakken en oud hout was een goede basis om planken voor in huis van te maken. Wat niet hoefde, gaf hij niet uit. Niet omdat hij gierig was, maar gewoon, omdat je nooit weet wanneer je het harder nodig hebt. Een gemakkelijke plek om alles wat je zelf niet meer wil, bij af te leveren. Maar als hij dan wat nieuws kocht, moest het wel het beste van het beste zijn. Zo niet zijn eigen uitvaart!
AFSCHEID VAN MIJN VADER
Want begin juni overleed hij. Zo onverwacht, dat je in een roes aan de slag gaat om het afscheid te regelen dat ‘hij had gewenst’. Mooi cliché maar bedenk het maar eens, als iemand het voldoende vond om in een kartonnen doos langs de weg gezet te worden. “Lekker goedkoop”, aldus mijn vader die de oorlog had meegemaakt. Maar de nabestaanden hebben toch rituelen nodig om zijn leven de afsluiting te geven die past bij de persoon die hij was. Dus een uitvaartbegeleider gebeld (wie bel je op zo’n moment?) en die zou binnen enkele uren komen. En wat krijg je dan aangeboden? Het all in pakket voor 3800 euro bij een crematorium met koffie en cake. Lekker makkelijk, behapbaar en naar blijkt, ook een koopje. Want de dood levert geld op voor leveranciers en daar ben je niet op voorbereid!
NIET-STANDAARD
Dat crematorium, dat had mijn vader, die anti-standaard was, helemaal niets gevonden. Dus op zoek naar een zelf georganiseerde plechtigheid met andere locatie, bijzonder drukwerk en prosecco voor iedereen rondom de kist. Die locatie vonden we in een verbouwde boerderij waar ’s avond nog een bruiloft zou zijn. Prachtig. Ik met mijn onderhandel skills zou dat wel eens even goed aanpakken maar de uitvaartbegeleider zei: “ga vandaag kijken en ik zet vast de locatie op de rouwkaart want die moet vanmiddag naar de drukker om op tijd klaar te zijn”. Euh… heb jij wel eens onderhandeld als je al ‘ja’ hebt gezegd? Precies, onmogelijk. En zo ging dat ook met de kaarten, het vervoer van de kist, het opbaren, de broodjes, de techniek, etc. Dus de offerte was HOOG maar ja, voor de dode niets dan goed!
TIP: PITTIGE UITVAARTBEGELEIDER
Een uitvaart maakt het slechtste in mensen los, althans degenen die willen verkopen. Leveranciers maken gebruik van het feit dat je haast hebt, niet als een vrek wil overkomen en spelen in op je emotie. Jouw rol als nabestaande is op dat moment: slikken! Mijn tip: een uitvaartbegeleider met haar op de tanden die vaker terug zal komen bij de verschillende leveranciers. Hij of zij kan wel een vuist maken want de uitvaartbegeleider komt waarschijnlijk wel nog een keer terug en ‘kan business’ brengen. Selecteer daar op en je weet zeker dat je naast een waardig afscheid, nog iets van waarde overhoudt na de uitvaart!
Ik word hier – als uitvaartbegeleider – wel heel nieuwsgierig van! Kreeg je geen begroting na de aanname?
Beste Jacqueline, dank voor je reactie. De offerte kwam, echter niet direct bij aanname maar 2 dagen erna. Toen hadden we al veel moeten regelen. Alle bedragen werden wel genoemd maar de zaken als locatie en dranken/eten (niet zijnde in crematorium) werden niet meegenomen. Sterker nog, ze wilde geen afspraken maken over de zakelijke kant en liep na de rondleiding bij afscheidslocatie eerder weg. “Daar bemoei ik me niet mee”. Juist toen was het handig om aan te geven dat ze misschien meer uitvaarten hier kon plannen als onderhandeling. Ik had het idee dat wij haar meer hebben geleerd over andere aanpak van een uitvaart dan wij profijt hadden van haar. Zelfs toen er familieleden de eerste rij wilden herinrichten voor de ceremonie, moest ik zelf optreden. Ik had er meer van verwacht dan wat we nu kregen. De toegevoegde waarde van de uitvaartbegeleider zat met name rondom het lichaam: vervoer, opbaren, kist sluiten en technische crematie. We zochten een professional die ons zaken uit handen nam, nu bleek het een specialist rondom de zaken die nodig zijn, maar niet bij de hele planning van de ceremonie. Wellicht waren mijn verwachtingen te hoog?
Helaas komt het verhaal mij zeer bekend voor maar gelukkig zijn er ook nog uitvaartbegeeiders die respect en begrip hebben voor de achtergeblevene.
Wellicht moeten we die mensen meer bekendheid geven..
In Krimpen aan de IJssel hebben we bedrijf mer de naam Stoppelenburg en in de regio Hellevoetssluis een zeer begripvolle uitvaartbegeleidster voor Yarden.
Op beide is het trieste verhaal niet van toepassing.
Veel sterkte gewenst. .